واضح است تدریس متکی به مربی که در روش‌های متداول مرسوم است ـ به مرور قدرت تعلم و یادگیری را در دانش‌آموزان کم کرده است و با تقویت تدریس شنیداری صرف، قدرت استدلال و تفکر تدریجاً کمتر خواهد شد، زیرا دانش‌آموز کاملاً منفعل است. بنابراین در روش میزان کلاس درس به شیوه معمول و سنتی منتفی شده است. حال آنکه در روش میزان کرسی‌های علمی (با عنوان کرسی مباحثه) با حضور دبیران مجرب، به صورت حداقلی برقرار است. لذا دانش آموزانی که قدرت حافظه شنیداری بالایی دارند، می‌توانند از این امکان در کنار سایر منابع، با انتخاب و اختیار خود، استفاده کنند. در ضمن این نکته نیز مغفول نماند که حافظه شنیداری حربه موثر در تذکر و یادآوری مطالب قبلی است و تاثیر بسیار کمتری در یادگیری دانش‌آموز دارد.

از آنجا که قدرت تمرکز بالا، یک مهارت است، در روش میزان تلاش مربیان و مشاوران بر آن است که این مهارت در دانش آموزان در شرایط محیطی مختلف نهادینه شود. چرا که با ورود به دانشگاه و در مواجهه با جامعه و مشکلات پس از آن، مهارت تمرکز بالا در عین تعدد امور برای رسیدن به اهداف والا، یک امر غیر قابل انکار است. حال آنکه در روش میزان بستر مناسب برای ایجاد شرایط خاص برای این افراد مهیا می‌شود.

اولا این نکته یکی از مهمترین برکات روش میزان است که دانش‌آموز در فرآیند یادگیری فعال است، نه منفعل ! لذا ایشان نمی‌تواند در مدت زمان طولانی منفعل باشد! ثانیاً عرض شد که امکان بهره‌مندی از کرسی‌های مباحثه برای دانش‌آموزان علاقه‌مند برقرار است و ثالثاً با توجه به عدم وجود شرایط تحمیلی از قبیل زنگ و … گاهی دیده می‌شود دانش‌آموزان مدتها در حال مطالعه و یا استفاده از سایر منابع دیداری، شنیداری و … است. اصل ایجاد انگیزه و حرکت در دانش‌آموزان است که در این صورت گذر زمان در قبال شنیدن مطالب از استاد و فهم دقیق آن حس نمی‌شود.

یادگیری وقتی محقق می‌شود که فرد بتواند فعالانه برای به خاطر سپردن و درک عمیق وقت بگذارد و لذا تدریس معلم به تنهایی کفایت نمی‌کند و در کنار تدریس زمان بیشتری باید برای تسلط بر مطلب زمان صرف کند. بنابراین وقتی که در کلاس سپری می‌شود به علاوه وقت یادگیری، زمان بیشتری از روش میزان که از ابتدا فعالانه عمل می‌کند ـ خواهد گرفت. به این نکته نیز توجه شود که در تدریس مستقیم، اگر هم سرعت بیشتر باشد اما یادداری به مراتب از روش میزان کمتر است. یعنی سرعت تدریس فدای تفهیم مطالب می‌شود. در ضمن شاید در ابتدای امر سرعت یادگیری دانش‌آموز به نظر کند می‌رسد، لیکن یادگیری عمیق مفاهیم مبنایی و اولیه که همراه با آزادی و اختیار و در عین حال با تحریک حس کنجکاوی همراه است، به مراتب دانش‌آموز را در یادگیری و به کار بستن مباحث ثانویه، سریع‌تر و توامندتر از حالت تدریس مستقیم خواهد کرد. به بیان دیگر اینرسی بالای یادگیری مطالب مبنایی، خود باعث تامل و تفکر و در نتیجه تعمیق مطالب در ذهن دانش‌آموز می‌شود.

انگیزش‌های بیرونی مثل نمره و توبیخ و … راه حل‌های کوتاه مدت و موقت و عمدتا در دراز مدت مخرب است ، چراکه انگیزه امری درونی است و متاسفانه در روش‌های متداول، با محرک‌های کاذب بیرونی انگیزه‌های افراد را تخریب می‌کنند. در صورتی که در روش میزان امکان برانگیختن انگیز‌‌های درونی متنوع و مطابق با شخصیت‌های مختلف قابل تحقق است. انگیزه‌هایی از قبیل : تحریک حس کنجکاوی، آینده نگری، ایجاد احساس نیاز، بلندپروازی، بها دادن به حس استقلال طلبی، انگیزش‌های عقیدتی و مذهبی، بهادادن به استعدادهای واقعی و نهفته افراد، انطباق توقعات با توانایی‌های افراد، شناسایی و برطرف کردن اعتیادهای زیستی یا رفتاری دانش‌آموز، شناسایی و برطرف کردن اختلالات یادگیری و …. . جالب است که در روش میزان از همان هفته‌های ابتدایی سال تحصیلی بی‌انگیزگی افراد مشخص شده، مشاوران و معلمین راهنما می‌توانند با دقت و در زمان بیشتر به دانش‌آموزان کمک رسانده و آنها را هدایت تحصیلی نمایند.

اولاً این نکته هنوز قابل بررسی است . چراکه در دو سال اجرای روش میزان در دبیرستان این امر قابل مناقشه و بررسی است. البته با وجود قدرت آزادی و انتخاب و برداشته شدن محدودیت‌ها ممکن است پراکندگی دانش‌آموزان بیشتر شود. لیکن این امر یک فرصت مناسب است. جالب آن که در روش میزان غربالگری مناسب و منطبق با استعدادها و علایق افراد به خوبی صورت می‌گیرد.( به عنوان مثال در سال ۹۵-۹۴ تعدادی از دانش‌آموزان با تغییر رشته مناسب و یا حتی مجاب به ادامه تحصیل در هنرستان شدند)